unir

unir [uunier]

I     〈overgankelijk werkwoord〉

1 verenigen ⇒ (samen)voegen, (samen)bundelen, één maken

2 〈figuurlijk〉verbinden ⇒ binden, een band scheppen tussen

3 in zich verenigen

4 gelijk, glad, vlak maken ⇒ effenen, egaliseren

♦voorbeelden:

1    unir une chose à une autre • de ene zaak met de andere combineren

      unir une province à un pays • een provincie bij een land inlijven

2    unir deux jeunes gens • twee jonge mensen in de echt verbinden

3    unir la beauté à l'intelligence • schoonheid aan intelligentie paren

II   s'unir 〈wederkerend werkwoord〉

1 zich verenigen ⇒ zich aaneensluiten

2 samengaan ⇒ samensmelten, één worden

3 bij elkaar passen ⇒ bijeenkomen

♦voorbeelden:

1    s'unir avec qn. contre qc., qn. • samen met iemand tegen iets, iemand in verzet komen, ten strijde trekken, de strijd aanbinden

2    s'unir à, avec qn., qc. • met iemand, iets samengaan

      s'unir en qn. • bij iemand hand in hand gaan

1. v

1) verenigen, samenvoegen

2) verbinden

3) in zich verenigen

4) effenen, glad maken

2. s'unir

v

1) zich verenigen

2) samengaan, één worden

3) bij elkaar passen

Dictionnaire français-néerlandais. 2013.